بنت الهدی صدر بانوی ایمان و مقاومت جاودانه که بود؟
به گزارش خاتون یار، برخی انسان ها، فراتر از زمان و مکان، در بطن تاریخ نقشی می زنند که هیچ وقت به فراموشی سپرده نمی شود و بنت الهدی صدر، زنی بود که نامش بر صفحه قلب های بیدار و آزاد باقیمانده است.
به گزارش خاتون یار به نقل از مهر، راضیه اکبری فعال حوزه زنان در یادداشتی اختصاصی که در اختیار مهر قرار گرفته است نوشت: برخی انسان ها، فراتر از زمان و مکان، در بطن تاریخ نقشی می زنند که هیچ وقت به فراموشی سپرده نمی گردد. بنت الهدی صدر، یکی از درخشان ترین ستاره آسمان ایثار و مقاومت، زنی بود که نامش نه تنها در کتاب ها، بلکه بر صفحه قلب های بیدار و آزاد باقیمانده است. او زنی بود که نه بعنوان یک شخصیت عادی، بلکه بعنوان تجسم ایمان، شجاعت و اندیشه، در تاریک ترین روزهای تاریخ عراق، مسیر روشنایی را نشان داد.
در سال ۱۳۱۶ شمسی، در کاظمین، دختری در خانواده ای اصیل از علم و تقوا متولد شد؛ آمنه صدر، که بعدها بنت الهدی لقب گرفت، از همان آغاز نگاهش به افقی بود که سایرین از دیدن آن ناتوان بودند. تربیت در این خانواده، زمینه ساز پرورش زنی شد که نه فقط در بین زنان معاصر، بلکه در بین مردان بزرگ دوران هم جایگاه علمی و فکری او الهام بخش بود. او بالاتر از خط عادی زمانه حرکت کرد، با تألیفات نافذ و ارزشمندش، همچون داستان ها و متن های تربیتی، به جامعه نشان داد که زن می تواند معلم حقیقت باشد، هم در خانه، هم در میدان، و هم در طغیان گاه تغییر و تحول. بنت الهدی صدر نشان داد یک زن مؤمن می تواند خود چراغ راه جامعه باشد
قلمِ لطیف اما قدرتمند او، همچون جریانی لطیف شروع شده و به طوفانی برای بیدار کردن جامعه ختم می شد. نوشته هایش، آئینه تفکر اسلامی و انسان محوری بود؛ تفکری که نه در دست های پرزرق و برق حکومت ها، بلکه در قلب انسان های آزادی خواه و بیدار جاودانه می شد. او نه تنها به زنان و دختران مسلمان یاد داد که چگونه تربیت شوند، بلکه نشان داد یک زن مؤمن می تواند خود چراغ راه جامعه باشد.
بنت الهدی تنها معلم نبود؛ او مبارزی بود که زندگی خویش را در راه مقاومت وقف کرد. در همان روزهایی که خفقان رژیم بعث، امید را در جامعه عراق خاموش می کرد، شجاعت و ایمان او همچون آتش در خرمن ظلم بود. کنار برادرش سید محمدباقر صدر، نه فقط مقاومت را معنا کرد، بلکه به جهان نشان داد که زن می تواند ستون ایستادگی یک ملت باشد؛ زنی که نه از مرگ ترسید، نه از شکنجه خم شد، و نه از ظلم به عقب برگشت.
شهادت او، پایانی بر ایستادگی نبود؛ آغازی جاودانه بر داستان مقاومت انسان بود. در ۱۹ فروردین سال ۱۳۵۹ شمسی، هنگامی که زیر شکنجه های بی رحمانه به شهادت رسید، رژیم بعث کوشش کرد تا حتی محل دفن او را گمنام نگاه دارد و یادش را دفن کند. اما چه کسی می تواند نام روشنی بخش تاریخ را خاموش کند؟ گمنامی مزار او، اینک خود نمادی از قیام جاودانه او شده است؛ زنی که در اوج مظلومیت به بلندای عظمت رسید.
رهبر انقلاب در وصف این بانوی ماندگار چنین فرمودند: «عظمت زنی مثل بنت الهدی، از هیچ یک از مردان شجاع و بزرگ کمتر نیست.»
و این حقیقتی است که امروز هم جاری است. او نه فقط برای زنان عصر خود، بلکه برای تمام انسان هایی که در بند ظلم هستند، نماد ایمان و بیداری است؛ زنی که نشان داد قدرت شجاعت، عشق به خدا و ایمان به هدف، حتی سخت ترین تاریکی ها را روشن خواهد نمود.
بنت الهدی صدر، بانویی که نه تنها در تاریخ، بلکه در دل ها جاودانه شد. او زنی بود که مقاومت را با روح لطیف زنانه آمیخت؛ زنی که شعله ای شد برای بیداری، و تاریخ را به روشنی بدل کرد.
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب