به مناسبت روز جهانی ناشنوایان
در جستجوی گوش هایی شنوا برای شنیدن ناشنوایان
به گزارش خاتون یار، 2 تا ۴ در هزار موالید گرفتار کم شنوایی شدید تا عمیق هستند؛ معلولیتی ناملموس و پنهان که افراد مبتلا به آن، برای برقراری ارتباط با جامعه از زبان خاص خودشان یعنی زبان اشاره استفاده می نمایند، دراین میان اما فعالان پشتیبانی از حقوق افراد دارای معلولیت می گویند این زبان در جامعه به رسمیت شناخته نشده و همین مساله ناشنوایان را با چالش هایی برای تحصیل، اشتغال و حتی انجام برخی کارهای روزمره مواجه کرده است و پایین بودن میزان استخدام ناشنوایان نسبت به سایر معلولان، می تواند گواهی بر همین مبحث باشد.
به گزارش ایسنا، هرساله هشتم مهرماه درحالی بعنوان روز جهانی ناشنوایان گرامی داشته می شود که بر مبنای آمارهای سازمان بهداشت جهانی ۴۶۶ میلیون نفر در جهان گرفتار کم شنوایی معلولیت زا هستند و از نظر بار کلی بیماری، این اختلال ۶.۸ درصد بار بیماریها را شامل می شود؛ معلولیتی پنهان که دارای تاثیرات گسترده بر جنبه های مختلف رشد مهارت های ارتباطی، اجتماعی و هیجانی فرد و خانواده وی است.
این درحالیست که بر مبنای آخرین برآوردهای انتشار یافته توسط سازمان جهانی بهداشت، قریب به ۹۰۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی ناتوان کننده رنج خواهند برد.
میزان شیوع صدمه شنوایی در زمان تولد بیشتر از دو برابر مجموع دیگر اختلالات قابل ارزیابی در نوزادان است؛ برپایه اعلام سازمان بهزیستی کشور ۲ تا ۴ در هزار موالید گرفتار کم شنوایی شدید تا عمیق هستند که البته تشخیص بموقع و مداخله به هنگام روند اثربخشی در خدمات و کاهش معلولیت را به دنبال داشته است.
اما از علت موارد ناشنوایی ۲۵ درصد به علل ناشناخته، ۵۰ درصد ژنتیکی و ۲۵ درصد به دلایلی مانند زردی، بیماریهای مادر در حین حاملگی و مسائل هنگام زایمان و... گرفتار این صدمه می شوند.
معلولیت ناشنوایی معلولیتی ناملموس و پنهان است و از همین رو یکی از سخت ترین نوع معلولیت ها در جهان محسوب می شود. این بخش از جامعه برای برقراری ارتباط، زبان اشاره را به رسمیت می شناسند درحالیکه به اذعان کارشناسان این حوزه، به سبب به رسمیت شناخته نشدن این زبان از جانب جامعه، ناشنوایان با چالش هایی برای تحصیل، شغل و حتی انجام برخی کارهای روزمره مواجهند.
افراد از راه گوش هایشان حرف می زنند
ناشنوایان در ۶ تا ۱۲ سالگی «نام» خویش را یاد می گیرند
علی همت محمودنژاد، مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران در گفتگو با ایسنا، با اشاره به مشکلات جامعه ناشنوایان و چالش های پیش روی این قشر در جامعه، اظهار می کند: برپایه نظریه نوام چامسکی- پدر زبانشناسی مدرن، انسان ها از راه گوش هایشان حرف می زنند و اگر آناتومی فرد ناشنوا را مورد معاینه قرار دهید، هیچ مشکلی در ساختار حفره دهان و حلق آنها مشاهده نمی کنید، اما با وجود نبود مشکل در آناتومی مجاری تولید گفتار، ناشنوایان نمی توانند صحبت کنند و گفتاری ندارند بنابراین این نظریه درست است و سخن گفتن از راه گوش ها میسر می شود.
وی ادامه می دهد: زمانیکه افراد گرفتار صدمه شنوایی هستند، طرحواره های زبانی آنها نسبت به افراد عادی جامعه به صورت کلی متفاوت می باشد و این درحالیست که عدم توسعه تجهیزات توانبخشی و امکانات متناسب با نیازهای افراد دارای کم شنوایی و ناشنوایی در دنیا از یک سو و بی توجهی افراد شنوا نسبت به یادگیری زبان اشاره از طرف دیگر باعث می شود که ناشنوایان از نظر اجتماعی، دانش و دسترسی به اطلاعات به صورت محسوسی نسبت به افراد شنوا پس رفت چشمگیری داشته باشند.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران می افزاید: اگر فرهنگ های جوامع مختلف را هم بررسی نماییم، عمق فاجعه ناشی از نبود امکانات و عدم برقراری ارتباط جامعه افراد شنوا با افراد ناشنوا در بعضی فرهنگ ها به چشم می خورد و همین مساله سبب شده است که گاهی ناشنوایان تا ۱۵ سالگی نام خودشان را نمی دانند.
محمودنژاد با استناد به پژوهشی که به صورت مطالعه موردی از میان جامعه ناشنوایان انجام شده است، می گوید: ناشنوایان معمولاً نام خویش را بین ۶ تا ۱۲ سالگی یاد می گیرند و در جوامع پیشرفته هم زمانیکه به مهدکودک می روند نامشان را می آموزند که البته همین مبحث بسته به میزان صدمه شنیداری، میزان خدمات و امکانات، مداخله بهنگام و برقراری ارتباط فرد با جامعه، متفاوت می باشد.
بهزیستی متولی اصلی غربالگری شنوایی نیست
نسبت به پذیرش معلولیت فرزندتان مقاومت نکنید
وی در همین راستا با اشاره به این که غربالگری شنوایی باید برای تمامی متولدان در همان ماه های اولیه صورت گیرد، تصریح می کند: مداخله بهنگام و انجام مداخلات درمانی می تواند در توانمندسازی کودک دارای ناشنوایی و بازگشت او به جامعه موثر باشد.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با تأکید بر این که نوزادان برای غربالگری شنوایی باید از گیت وزارت بهداشت گذر کنند، معتقد است: سازمان بهزیستی نمی تواند متولی اصلی برای غربالگری شنوایی و مداخلات بهنگام باشد چونکه ناشنوایی مبحث بهداشت و درمان است و فراگیری آن برای همه جمعیت کشور است. مبحث غربالگری شنوایی، مبحث بهداشتی و درمانی است که باید از راه خانه های بهداشت و مراکز درمانی که به پرونده کودک از بدو تولد تا دو سالگی دسترسی دارند، انجام گیرد.
محمودنژاد یادآور می شود: در این بین برخی خانواده ها هم نسبت به پذیرش معلولیت فرزندشان مقاومت کرده و تا سال ها برای دریافت خدمات و مداخلات توانبخشی به سازمان بهزیستی رجوع نمی کنند.
وی با تأکید بر این که غربالگری توسط مراکز درمانی و بهداشتی وزارت بهداشت می تواند در درمان بسیار موثر باشد، می گوید: یکی از مشکلاتی که جامعه معلولان با آن مواجه می باشد، بحث متولیان مختلف یک مبحث است. به صورت مثال سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت هم هر دو دارای معاونت پیشگیری هستند این درحالیست که معاونت پیشگیری وزارت بهداشت در زمینه انجام تشخیص های اولیه، تشخیص و اقدامات درمانی فعالیت دارد و معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی برای پیشگیری های ثانویه، عرضه خدمات توانبخشی و جلوگیری از عمیق تر شدن معلولیت است.
کاهش دسترسی ناشنوایان به باتری سمعک دولتی
طبق قانون، دسترسی به تجهیزات توانبخشی برای معلولان «رایگان» است
مدیراجرایی انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران در قسمت دیگری از این گفتگو به وضعیت دسترسی ناشنوایان به خدمات توانبخشی اشاره و تصریح می کند: دسترسی ناشنوایان طی چند سال گذشته به باتری سمعک دولتی بشدت کم شده است. سمعک گوش دیجیتال است که باید به صورت مداوم از منبعی تغذیه شود. در واقع باتری سمعک در بین تجهیزات توانبخشی، یکی از پرمصرف ترین کالاهای توانبخشی موردنیاز میان جامعه معلولان است.
به گفته ی ایشان، با رشد روز افزون علم، تکنولوژی و شرکتهای دانش بنیان و همینطور استارت آپ ها، سمعک ها و اپلیکیشن های مدرنی در دسترس ناشنوایانِ جوامع مختلف قرار دارد که گاها امکان دارد قیمت آنها در ایران به ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان برسد، این درحالیست که برخی ناشنوایان در ایران هنوز از یک سمعک خوب بهره مند نیستند.
محمودنژاد با اشاره به برخی قوانین بالادستی و ممنوعیت خرید تجهیزات توانبخشیِ از کشورهای خارجی، تاکید می کند: باید تجهیزات توانبخشیِ مورد استفاده افراد دارای معلولیت متناسب با تکنولوژی و تسهیل زندگی افراد دارای معلولیت، متناسب با نیاز معلولان و با قیمت تمام شده ارزان در دسترس قرار گیرد چونکه طبق قانون، دسترسی به تجهیزات توانبخشی برای معلولان «رایگان» است.
«اشتغال»؛ معضل دیگر ناشنوایان
میزان استخدام ناشنوایان نسبت به سایر معلولان در آزمون های استخدامی بسیار پایین است
محمودنژاد در ادامه به مبحث چالش های ناشنوایان در زمینه «اشتغال» اشاره و تصریح می کند: به سبب متفاوت بودن زبان ارتباطی افراد ناشنوا با افراد شنوا و از طرف دیگر به سبب این که افراد شنوا خویش را ملزم به یادگیری زبان اشاره نمی دانند، همین مبحث سبب شده تا ناشنوایان در پیدا کردن شغل مناسب گرفتار مشکل شوند. برپایه گزارشات واصله از جانب جامعه ناشنوایان، اغلب این افراد یا در کنار بستگان خود مشغول به کارند و یا خودشان شغلی را به وجود آورده اند.
وی با اشاره به این که ورود ناشنوایان به صورت سیستماتیک به مشاغل دولتی خیلی کم است، می افزاید: ناشنوایان به سبب نبود امکانات آموزشی متناسب باشرایط آنها، توفیقات کم در کسب علم و دانش داشته و همین دلیل باعث مشارکت پایین آنها در آزمون های استخدامی شده است به شکلی که میزان استخدام ناشنوایان نسبت به سایر معلولان کشور در آزمون های استخدامی در سطح بسیار پایینی قرار دارد.
مترجمان زبان اشاره؛ پل ارتباطی برای برقراری ارتباط بین افراد شنوا و ناشنوا
آمار دقیقی از ناشنوایان تحصیل کرده «بیکار» در دست نیست
علیرضا نجف پور، رئیس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران هم با اشاره به این که به رسمیت شناختن زبان اشاره خیلی از مشکلات جامعه ناشنوایان را برطرف خواهدنمود و ارگان های دولتی مجبور به استفاده و بهره گیری از مترجمان زبان اشاره خواهند شد، به این پرسش که اگر ناشنوایان مترجم نداشته باشند چگونه می توانند با بقیه افراد جامعه ارتباط برقرار کنند؟ می پردازد و به ایسنا می گوید: مترجمان زبان اشاره ایرانی همچون پل ارتباطی هستند که می توانند باعث ارتباط برقرار کردن بین افراد شنوا و افراد ناشنوا در جامعه باشند. به عبارتی میتوان گفت از راه به رسمیت شناختن زبان اشاره خیلی از مشکلات جامعه ناشنوا در ایران برطرف خواهد شد.
وی با اشاره به پیگیری های این انجمن و شبکه ملی تشکل های مردم نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی برای حل مشکلات جامعه ناشنوا در مناسب سازی برنامه های صدا و سیما، توضیح می دهد: با پیگیری های انجام شده، سعی شده تا مستندات، اخبار و سریال های مشهور، دارای مترجم زبان اشاره باشند و هم اکنون می بینیم که اکثریت فیلمها را هم با زیرنویس پخش می کنند.
رئیس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران در قسمت دیگری از سخنان خود درمورد وضعیت دسترسی ناشنوایان به سمعک تصریح می کند: ناشنوایان به سبب مشکلات مالی و بالا بودن هزینه تجهیزات توانبخشی، برای خرید سمعک و باتری با مشکلات زیادی روبرو هستند. سازمان بهزیستی هم به صورت مستقیم کمکی برای خرید سمعک به ناشنوایان نمی کند بلکه تنها کمک های مالی عرضه می کند. البته خیلی از ناشنوایان هم درخواست دریافت کمک مالی برای خرید سمعک از بهزیستی را داشته اند، اما بهزیستی با عنوان کردن عدم وجود بودجه، از عرضه این خدمات خودداری کرده است.
نجف پور با اشاره به وضعیت اشتغال جامعه ناشنوایان بیان می کند: آمار دقیقی از ناشنوایان تحصیل کرده بیکار در دست نیست اما برپایه گزارشات به دست آمده از جانب ناشنوایان به انجمن، بیشتر کارفرمایان فکر می کنند ناشنوایان به سبب اختلال شنوایی، توان انجام کار را ندارند و بنا بر این موفق به دریافت شغل نمی شوند.
اگر «زبان اشاره» به رسمیت شناخته شود...
فرزاد پورمحمد روحی، نایب رییس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران نیز ضمن انتقاد نسبت به بی توجهی جامعه در به رسمیت شناختن زبان اشاره در کشور، به ایسنا می گوید: اگر زبان اشاره به رسمیت شناخته و استفاده از آن تبدیل به قانون شود، وضعیت اجتماعی ناشنوایان ارتقاء، پیدا خواهدنمود. به دنبال آن صدا و سیما برای مناسب سازی برنامه های خود چارچوب تعریف شده ای دارد و از طرف دیگر هم در فضاهای عمومی و دولتی مانند دادگاه ها، بیمارستان ها، فرودگاه ها و... استفاده از مترجمان زبان اشاره در دستور کار قرار می گیرد.
وی با تأکید بر این که ساده ترین امر برای انسان ها ارتباط برقرار کردن است، بیان می کند: شغل مترجمی زبان اشاره باید بعنوان شغل رسمی در کشور تعریف شود این درحالیست که بهزیستی استان تهران بودجه ای که باید برای مترجمان زبان اشاره اختصاص دهد را به بهانه های مختلف به این حوزه اختصاص نمی دهد.
نایب رییس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران با اشاره به این که انجمن جهت استفاده از زیرنویس در برنامه های تلویزیونی با صدا و سیما مکاتبات زیادی انجام داده است، تاکید می کند: در فصل هفتم قانون پشتیبانی از حقوق افراد دارای معلولیت که در سال ۱۳۹۷ به تصویب رسیده، آمده است که سازمان صدا و سیما مکلف است حداقل پنج ساعت از برنامه های خویش را در هفته به صورت مجانی در زمان های مناسب به برنامه های سازمان و تشکل های مردم نهاد حامی افراد دارای معلولیت به منظور آشنایی مردم با حقوق، توانمندی ها و مشکلات این افراد اختصاص دهد و نسبت به زیرنویسی فیلمها و برنامه های شبکه های مختلف سیما، استفاده از رابط ناشنوایان و هم پخش توصیف شنیداری فیلمها جهت افراد نابینا اقدام نماید.
پورمحمدی با اشاره به قدیمی بودن سمعک ها در ایران، توضیح می دهد: مشکلی که سمعک ها دارند اینست که به سبب این که سمعک های قدیمی قطعات ضعیف تری دارند، مصرف باتری آنها زیاد است. از طرف دیگر ناشنوایان برای تهیه سمعک های جدید باید هزینه گزافی بپردازند و این درحالیست که به سبب تحریم های ظالمانه در واردات سمعک مشکلاتی وجود دارد و از طرف دیگر به سبب گران بودن قیمت سمعکهای خارجی و به دنبال آن عدم توان خرید آنها از جانب ناشنوایان، واردات برای شرکتها مقرون به صرفه نیست و از این کار منصرف می شوند.
نایب رییس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران درمورد وضعیت اشتغال ناشنوایان در ایران هم معتقد می باشد که خیلی از کارفرمایان به سبب عدم آشنایی با توانایی ناشنوایان، از به کارگیری آنها در شرکت ها خودداری می کنند و از همین رو تعداد ناشنوایان شاغل به نسبت پایین است این درحالیست که در نظر گرفتن مترجم و به رسمیت شناختن زبان اشاره می تواند در ارتقاء وضعیت شغلی این قشر اثرگذار باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب