معلولیت سالانه 60 هزار نفر در پی وقوع تصادفات
خاتون یار: «گاهی می شنوم که آرزوی یک مصدوم تصادفات این است که بتواند از روی ویلچر بلند شود، دست بچه اش را بگیرد و راه برود.» این قسمتی از یادداشت دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت بود که مدتی پیش درمورد افزایش آمار مرگ و میر تصادفات و پویش ملی «نه به تصادف!» نوشت؛ موضوعی که سازمان بهزیستی نیز بعد از پیوستن به این پویش از اضافه شدن سالانه حدود 60 هزار نفر در پی تصادفات جاده ای به جمعیت معلولان آگاهی داد که 3000 نفر از آنها دارای لطمه نخاعی می شوند.
به گزارش خاتون یار به نقل از ایسنا، از اسفندماه پویش «نه به تصادف» با همکاری دستگاه های مختلف راه اندازی شد؛ پویشی که بگفته علیرضا رئیسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت با هدف کاهش حداقل ۸ درصدی مرگ ومیر ناشی از تصادفات فعال گردیده است.
بر طبق آمارهای اعلام شده از طرف سازمان بهزیستی کشور، سالانه حدود ۶۰ هزار نفر در پی تصادفات جاده ای به جمعیت معلولان اضافه می شود که ۳۰۰۰ نفر از آنها دارای لطمه نخاعی می شوند. در این بین، جاده های ناایمن، خودرو ها و خیابان های غیراستاندارد و بی احتیاطی در رانندگی در کشورمان، چرخه ای برای مرگ و معلولیت در جاده ها و شهرها به وجود آورده است و همین مورد هم باعث شده تا سازمان بهزیستی کشور به عنوان سازمان متولی افراد دارای معلولیت، برای ممانعت از افزایش جمعیت معلولان، با تمام ظرفیتهای خود وارد پویش «نه به تصادف» شود.
در همین جهت سیدجواد حسینی، رییس سازمان بهزیستی کشور به همه مدیران، معاونان، رؤسای استانی، مددکاران و کارشناسان سازمان اصرار کرد که فقط متولی پشتیبانی از قربانیان تصادفات نیستید، بلکه باید برای پیش گیری از این فجایع هم اقدام کنید.
فاطمه عباسی، معاون توانبخشی سازمان بهزیستی کشور نیز بر طبق پیمایش شیوع شناسی ناتوانی و لطمه در ایران و بررسی اتیولوژیک لطمه ها که توسط سازمان بهزیستی طی سالیان ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۳ انجام شده، برآورد کرد که حدود ۴ درصد از افراد دارای معلولیت به سبب حوادث ترافیکی گرفتار معلولیت شده باشند.
از طرف دیگر در بانک اطلاعاتی سازمان بهزیستی که شامل افرادی هستند که به سازمان مراجعه می کنند و تحت پوشش قرار می گیرند، حدود ۴۳ هزار نفر از افراد دارای معلولیت، دارای لطمه نخاعی هستند که بیش از ۳۷ درصد از آنها ناشی از تصادفات (جاده ای و شهری) است که باتوجه به هزینه گزاف ناشی از معلولیت برای فرد، خانواده و دولت، این آمار باید موردتوجه قرار گیرد.
این حوادث اما، نه فقط زوایای مختلف زندگی قربانیان را از نظر سطح کیفیت زندگی، خصوصاً سطح معشیتی و کارایی خانواده به شدت متاثر می کند، بلکه بعد از تجربه تصادف نیز از نظر روانی گرفتار لطمه شده و اختلالاتی همچون اضطراب، فوبیا یا ترس مرضی از سفر، ترس از مرگ و یا ترس از رانندگی را تجربه خواهند کرد.
صغرا ابراهیمی قوام، روانشناس در این باره به ایسنا اظهار داشته بود: افرادی که درگیر حادثه تصادف می شوند تا مدت ها گرفتار حالت های اضطرابی می شوند. در حقیقت بالا رفتن سطح اضطراب نخستین مسئله ای است که فرد پس از تصادف با آن درگیر می شود که بنابر شدت جراحت فرد و پیشینه سلامت روانی می تواند بر شدت لطمه روانی فرد بیافزاید. مطالعات انجام شده دراین خصوص نشان میدهد که حتی ناظران حادثه تصادف نیز گرفتار حالات اضطرابی می شوند و شدت این مسئله به شرایط صحنه تصادف، شدت لطمه و جراحت وضعیت قربانیان آن تصادف بستگی دارد، به این معنا که اغلب قربانیان حوادث ترافیکی و حتی ناظران ممکنست مبتلا به اختلال اضطرابی و حتی فوبیا یا ترس مرضی از سفر، ترس از مرگ و یا ترس از رانندگی شوند. این ترس، به عنوان عامل بازدارنده مانع از استفاده از خودرو و حتی حضور در اجتماعاتی که به سبب فاصله نیازمند به سوارشدن به خودرو است، می شود. بدین جهت سطح کنش وری اجتماعی و حتی اقتصادی، فرد را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد.
بنابر اظهارات ابراهیمی قوام، چه ناظران بیرونی و چه افرادی که درگیر حادثه ترافیکی هستند، تحت تأثیر تروما (ضربه روانی) قرار می گیرند و اختلال استرس بعد از ضربه را تجربه کنند. پایداری ضربه روانی تجربه شده آنها، نیز به سابقه مسایل روانشناختی و میزان شدت جراحت حاصله یا مشاهده بستگی دارد. این اختلال می تواند الگوی خواب، الگوی خوردن، سطح تمرکز و توجه، ظرفیتهای شناختی، کارایی اجتماعی و تعاملات بین فردی را تحت تأثیر قرار دهد.
این روانشناس تأکید می کند: افسردگی نیز همچون لطمه های دیگری است که بر اثر حوادث ترافیکی بر روان فرد موثر است. شدت این حالات نیز با میزان شدت سانحه ارتباط دارد. افسردگی بر اثر حادثه ترافیکی موجب می شود که فرد تا مدت ها معنای زندگی را زیر سوال ببرد و مدام با خود زمزمه کند که چقدر راحت آدم ها می میرند و چقدر راحت لطمه می بینند. همین طور قربانیانی که بر اثر تصادف گرفتار معلولیت (قطع عضو و مشکلات حسی یا حرکتی، ضربه مغزی، یا قطع نخاع و... ) می شوند، نوع نگاه فلسفه شناختی شان به زندگی تغییر می یابد.
به گفته ی ایشان، هر چقدر شدت لطمه دیدگی قربانی تصادف بیشتر باشد، نیازمند مراقبت بیشتری خواهد بود و بدین جهت نیازمند دریافت خدمات درمانی بیشتری شده که این امر به شدت بر وضعیت مالی و اقتصادی خانواده موثر است. در حقیقت بعد از تصادف، علاوه بر فرد مصدوم، تمامی افرادی که درحال مراقبت از او هستند (اعضای خانواده) گرفتار مشکلات هیجانی- روانشناختی، مالی، روابط بین فردی و موقعیتی می شوند. حتی ممکنست فرصت های تعاملی و شغلی آنها نیز به شدت محدود شود، برای اینکه آنها با فرد بیماری روبرو هستند که نیازمند مراقبت دائم و پیوسته است.
علاوه بر این، در بعضی مواقع حتی توصیف یا مشاهده صحنه تصادف بطور غیرمستقیم (از طریق مشاهده فیلم و عکس) منجر به اضطراب نیابتی می شود. یعنی حالت های اضطراب و احتیاط بیش از اندازه در مسایل مربوط به امور ترافیکی در او بروز پیدا کند.
بگفته این روانشناس، مطالعه ای که بر روی خانواده های متوفیان حوادث ترافیکی انجام شده نشان میدهد اغلب این خانواده ها، گرفتار افسردگی هستند و برخی دیگر از این خانواده ها حالت های اضطرابی، ترس از مرگ، ترس از رانندگی، فوبیای تصادف، فوبیای سفر و بی انگیزگی را تجربه می کنند و کیفیت زندگی آنها به شدت لطمه دیده است، خصوصاً درگیر مسائل قانونی مانند حضانت و ده ها مساله دیگر می شوند.
عواملی که سبب تصادفات ترافیکی می شوند
این روانشناس در ادامه با اشاره به عوامل موثر در بروز تصادف، یادآور می شود: عوامل مختلفی در بروز حوادث ترافیکی دخیل هستند. بااینکه برخی افراد عوامل انسانی را در بروز حوادث موثر می دانند و بالاتر از ۶۰ درصد تصادفات را ناشی از خطرپذیری بالای افراد در رانندگی یا پایین بودن درک خطر از بروز تصادفات، عدم تمرکز و عدم آشنایی با جاده ها می دانند اما حقیقت این است که نوع خودرو، نوع جاده ها و ایمنی راه ها، میزان برخورداری جاده از علائم راهنمایی، میزان روشنایی جاده ها، شیب موجود در جاده و... در بروز حوادث موثر است. تعدادی از جاده های ایران به میزان کافی برخوردار از تابلوهای راهنما، روشنایی و... نیستند و از طرف دیگر وجود تعداد اندک استراحتگاه نیز می تواند عامل موثری بر بروز تصادف باشد. این عامل می تواند بر خستگی، خواب آلودگی یا حتی پرسرعت راندن راننده برای رسیدن هرچه سریعتر به مقصد موثر باشد. از طرف دیگر نوع خودرو ها، میزان استواری و برخورداری از تجهیزات ایمنی در آن مانند ایربگ و.. نیز می توانند نقش بسیار تعیین کننده ای در شدت لطمه های ناشی از تصادفات و حتی پیشگیری در بروز تصادفات داشته باشد.
ابراهیمی قوام ادامه می دهد: هر چقدر میزان تجهیزات مورد نیاز برای اطلاع رسانی از شرایط جاده بیشتر و یا ضریب خطرپذیری جاده کمتر باشد و همین طور آمادگی افراد در هنگام رانندگی برای رعایت قوانین و رانندگی ایمن بالاتر بوده و خودروی ایمن تری مورد استفاده قرار گیرد، بالطبع احتمال بروز تصادفات کم شده و از میزان لطمه دیدگی افراد کم می شود، این در حالیست که اگر راننده دارای خودروی ناایمن باشد، آموزش های در رابطه با خطرات احتمالی جاده ای را دریافت نکرده باشد و میزان خطرپذیری و نوع رانندگی وی ناایمن باشد، احتمال بروز تصادف و یا سوانح دلخراش فراهم می شود.
منبع: خاتون یار
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب