پیرگوشی شایع ترین علت کم شنوایی
به گزارش خاتون یار، عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی از «پیرگوشی» بعنوان شایع ترین علت کم شنوایی نام برد و ضمن تشریح علایم و مشکلات آن برای سالمندان اظهار داشت: عدم اطلاع کافی سالمندان و اطرافیان آنها از تاثیرات کاهش شنوایی بر سلامت روان، واکنش های فیزیکی و واکنش های شناختی فرد سالمند، یکی از خلاءهای موجود است که نداشتن آگاهی از تأثیر پیرگوشی بر کاهش درک گفتار، کم شدن حافظه و مستعد شدن مبتلا شدن فرد به دمانس، می تواند منجر به انزوای اجتماعی، پاسخ های روانی-اجتماعی نامناسب، ناامیدی، خشم و بی اعتمادی در سالمندان شود.
دکتر سعیده مهرکیان در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه «پیرگوشی» شایع ترین علت کم شنوایی تلقی می شود، اظهار نمود: از هر سه نفر در سن ۶۵ تا ۷۴ سال یک نفر گرفتار پیرگوشی می شود و تقریبا نیمی از افراد بالای ۷۵ سال مشکل شنوایی دارند.
وی ضمن اشاره به این که «پیرگوشی» پس از آرتریت، دومین بیماری شایع در سالمندان است، خاطرنشان کرد: «پیرگوشی» یا کم شنوایی در رابطه با افزایش سن، نوعی کم شنوایی تدریجی است، ازاین رو امکان دارد فرد متوجه نشود که بخشی از توانایی شنوایی خویش را از دست داده است. این نوع کم شنوایی که معمولاً پس از ۵۰ سالگی رخ می دهد هر دو گوش را حدودا به یک اندازه متاثر می کند.
به قول این متخصص شنوایی شناسی، «پیرگوشی» پیشرونده و برگشت ناپذیر است؛ تغییراتی که در اثر سالمندی در ساختار گوش داخلی، گوش میانی و مسیرهای عصبی از گوش به مغز رخ می دهند، می تواند منجر به کم شنوایی شود. بعلاوه قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، استفاده از داروهای اتوتوکسیک، عفونت یا جرم گوش، بیماری های قلبی و فشار خون، تصلب شرایین، دیابت و بعضی از عوامل ژنتیکی هم افراد سالمند را مستعد کم شنوایی می کند.
مهرکیان، مهم ترین راه برای پیشگیری از «پیرگوشی» را حفاظت از شنوایی دانست و توضیح داد: سر و صداهای بلند می تواند پیرگوشی را بدتر کند، از همین رو، باید از قرارگرفتن در معرض صداهای بلند اجتناب کرد. همینطور در صورت مبتلا شدن به عفونت های گوش مبادرت به موقع برای درمان آن صورت گیرد و البته از سیگارکشیدن هم پرهیز کرد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی در پاسخ به این سؤال که چالش های سالمندان گرفتار کم شنوایی طی دوره زندگی چیست؟، اضافه کرد: کم شنوایی می تواند بر سلامت، شادی و رفاه شخصی تأثیر جدی داشته باشد. نامفهوم بودن و آهسته بودن گفتار دیگران و عدم درک مکالمات بخصوص زمانیکه نویز پس زمینه وجود دارد، آزاردهنده بودن صداهای بلند و دشواری در شنیدن مکالمات تلفنی از شایع ترین مشکلاتی است که سالمندان کم شنوا با آن مواجهند. سالمندان در این شرایط اغلب از دیگران می خواهند که مطالب را تکرار کنند. گاهی عدم برقراری ارتباط با دیگران سبب منزوی شدن و افسردگی آنان می شود.
این متخصص شنوایی شناسی افزود: هم اکنون، درمان دارویی برای «پیرگوشی» وجود ندارد، اما اقدامات درمانی آن استفاده از وسایل کمک شنوایی مانند استفاده از سمعک یا کاشت حلزون شنوایی است که به بهبود شنوایی خیلی از سالمندان کمک کرده، باید بموقع برای آن اقدام گردد. توانبخشی شنوایی و مشاوره مناسب به سالمندان همراه با آموزش به اشخاصی که با سالمندان زندگی می کنند هم می تواند اثر منفی «پیرگوشی» بر تعاملات اجتماعی را کم کند. همینطور روش هایی مانند کم کردن سر و صدای زمینه محیط، نگاه کردن به چهره فرد هنگام صحبت و کم کردن سرعت گفتار (شمرده تر صحبت کردن) به درک گفتار فرد سالمند کمک می نماید.
مهرکیان درمورد در پاسخ به سوالی در رابطه با خلاءها و کمبودهای موجود در این حوزه هم اظهار داشت: یکی از خلاءهای موجود، عدم اطلاع کافی سالمندان و اطرافیان آنها از تاثیرات کاهش شنوایی بر سلامت روان، واکنش های فیزیکی و واکنش های شناختی فرد سالمند است. همچون عدم آگاهی از تأثیر «پیرگوشی» بر کاهش درک گفتار، کم شدن حافظه و مستعد شدن فرد به دمانس است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی خاطرنشان کرد: با توجه به بروز تدریجی «پیرگوشی» و عدم آگاهی فرد از مبتلا شدن به آن، ضروری است که چکاپ شنوایی به صورت منظم برای افراد سالمند صورت گیرد تا اقدامات درمانی برای پیشگیری از پیشرفت سریع آن صورت گیرد. همینطور ضروری است پروتکل ارجاع جامع در کلینیک های توانبخشی و سالمندی فراهم و در اختیار متخصصین این حوزه قرار داده شود با رویکرد تیمی مناسب خدمات بهتری برای آنها صورت گیرد.
منبع: khatoonyar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب