با کودکان گرفتار اتیسم چگونه رفتار کنیم؟
به گزارش خاتون یار، اتیسم یا درخودماندگی، اختلال عصبی-رشدی است که خویش را در سالهای ابتدایی زندگی کودک (۳ سال ابتدایی) نشان داده است که مانند هر بیماری و اختلال دیگری دارای یک سری علایم و نشانه هاست؛ با شناسایی این علایم و مقدار سختی آن اما، میتوان میزان اختلال، سطح اختلال و همینطور راه های درمان را تشخیص داد.
به گزارش خاتون یار به نقل از ایسنا، اتیسم به طیف گسترده ای از چالش های مهارت های اجتماعی، رفتارهای تکراری، گفتار و ارتباطات غیر کلامی اشاره دارد که بر مبنای مرکز کنترل بیماری ها، از هر ۵۹ کودک، یک نفر را در ایالات متحده آمریکا درگیر می کند.
فقط یک نوع اتیسم وجود ندارد، بلکه اتیسم انواع مختلف دارد که عامل اغلب آنان ژنتیک و عوامل محیطی هستند. از آنجائیکه اتیسم اختلال طیفی است، کودکان اتیسم هر کدام دارای یک سری نقاط قوت و چالش های مختص به خودشان هستند. نوع یادگیری، فکر کردن و حل مسائل در این افراد دارای سطح بندی است. برخی عملکرد بسیار بالایی داشته و برخی دیگر با چالش های بسیاری روبرو خواهند بود؛ برخی کودکان اتیسم امکان دارد به منظور زندگی روزانه و انجام اعمال روزانه خود احتیاج به کمک و حمایت داشته باشند و این در حالیست که دیگر کودکان اتیسم یا حتی بزرگسالان درگیر با اتیسم نیاز کمتری به کمک و حمایت دیگران دارند، حتی خیلی از این افراد هم زندگی کاملا مستقلی دارند.
امکان دارد عوامل زیادی رشد اتیسم را تحت تأثیر قرار دهند، اختلالات دستگاه گوارش، اختلالات خواب، مشکلات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و مشکلات در توجه، همگی مواردی هستند که بر رشد و توسعه اتیسم تأثیر خواهند داشت؛ این اختلال در کودکان اتیسم به صورت معمول در سنین ۲ تا ۳ سالگی ظاهر می شود. در بعضی موارد این اختلال امکان دارد زودتر از سنین ۲ تا ۳ سالگی پدیدار شده و در سن ۱۸ ماهگی قابل تشخیص می باشد. مطالعات نشان می دهد که مداخله زودهنگام منجر به نتایج مثبت در زندگی کودکان اتیسم خواهد شد.
اتیسم هم مانند هر بیماری و اختلال دیگری دارای یک سری علایم و نشانه هاست. با شناسایی این علایم و مقدار سختی آن، میتوان میزان اختلال، سطح اختلال و همینطور راه های درمان را تشخیص داد.
چالش های ارتباطات اجتماعی
نه تنها کودکان اتیسم، حتی بزرگسالانی که با اتیسم درگیر هستند، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی با مشکل مواجه می شوند. برای مثال، آنها در درک و استفاده از زبان گفتاری (حدود یک سوم از کودکان اتیسم و دیگر افراد درگیر با اتیسم، علایم غیر کلامی دارند)، حرکات و اشارات، ارتباط چشمی، حالت های چهره، تن صدا، تشخیص احساسات و قصد و نیت دیگران، تشخیص احساسات شخصی کودک اتیسم، بیان احساسات، جستجوی آرامش احساسی در دیگران، احساس دستپاچگی در موقعیت های اجتماعی، عدم اندازه گیری فضای شخصی (عدم تشخیص فضای مناسب بین افراد)، حرکات محدود و رفتارهای تکراری و... گرفتار مشکل می شوند.
چند سفارش برای والدین کودکان اتیسم
هر شرایطی که در زندگی روزمره یک خانواده اختلال ایجاد نماید، شرایط بدی محسوب شده و زندگی را از حالت نرمال و طبیعی آن خارج می کند. حال اگر این شرایط، سر و کار داشتن با یک فرد بیمار در خانواده باشد، هم به لحاظ فیزیکی و هم به لحاظ عاطفی کل افراد خانواده را تحت تأثیر و زندگی آنان را هم تحت شعاع قرار خواهد داد. یکی از این شرایط سخت می تواند داشتن کودکان اتیسم باشد.
باآنکه دشوار است، ولی والدین کودکان اتیسم باید با صبر و حوصله و آگاهی کافی با فرزندان خود رفتار کنند. در ابتدا باید بدانند اتیسم چیست، اختلال اتیسم فرزندشان در چه سطحی است و همینطور نحوه برخورد با این بیماری و کودکان اتیسم چگونه است.
مهم نیست والدین چقدر خسته باشند. باید کودک اتیسمیک خویش را به بیرون از منزل برده و با اجتماع روبرو کنند. این کار سبب آموزش حرکات و رفتارهای متفاوت از دیگران شده و آنها را شاد می کند.
اگر جزء والدینی هستید که تمام زمان خویش را با کودک یا کودکان اتیسم خود سپری می کنید، ضروری است فقط برای چند ساعت از کسی تقاضا کنید در کنار کودک شما بماند و از او مراقبت کند و به خودتان استراحت دهید. این کار شما را برای ادامه محکم تر خواهد ساخت.
اگر خودتان زمان کافی برای رسیدگی به برنامه های مدرسه فرزند خویش را ندارید، حتما از کسی خواهش کنید که به شما در این کار کمک نماید و یا این که کسی را برای این کار استخدام کنید.
خانواده و دوستان خویش را با این اختلال آشنا کنید تا بدانند در هنگام مواجهه با کودک یا کودکان اتیسم شما، چه رفتاری از خود نشان دهند و با او چگونه برخورد کنند.
با جامعه اتیسمیک در شهر خود آشنا شده و به آنها بپیوندید. دیدن افرادی در شرایط مشابه یا غیر مشابه به خودتان که مثل شما با این مشکل روبرو هستند، شما را برای ادامه قوی تر خواهد نمود.
شما بعنوان والدین کودکان اتیسم باید بدانید که شاد بودن و شاد زیستن حق شما و فرزندانتان است. نه تنها از فرزندتان، بلکه از خودتان هم باید مراقبت کنید و به سلامت خود هم اهمیت دهید. هر کاری ضروری است انجام دهید تا یک زندگی شاد برای خود و کودکان اتیسم خود فراهم کنید.
منبع: خاتون یار
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب